Computers
και γλώσσα!
|
Ποιος είπε ότι η ενασχόληση με τη γλώσσα δεν είναι συμβατή με τη νέα τεχνολογία και ιδιαίτερα με την Πληροφορική; Τις ημέρες αυτές, εν όψει μάλιστα και του συνεδρίου, που θα κάνει τη νεκροψία της «Γλωσσικής Μεταρρύθμισης» και των «γλωσσοαμυντορικών» τέκνων της -Πτου μονοτονικού και της απλοποιήσεως της ελληνικής γλώσσας- είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να γνωρίσουμε και τις απόψεις των χρηστών των Computers και των ασχολουμένων με την Πληροφορική.
Γι' αυτό σήμερα ο Παρατηρητής παραχωρεί τη θέση του στη σύμβουλο Πληροφορικής κ. Αμαρυλλίδα Δεληγιάννη. Η οποία εξηγεί ότι τα αρχαία ελληνικά, οι τόνοι και τα πνεύματα όχι μόνον είναι συμβατά με τους Computers, αλλά μας υποβοηθύν στην ανάπτυξη της τεχνολογίας.
Αγαπητέ «Παρατηρητή»,
Στο πλαίσιο της αρθρογραφίας και της συζήτησης για τη γλώσσα που διεξάγεται μέσω των στηλών της εγκρίτου εφημερίδος σας, επιτρέψτε μου να επισημάνω ορισμένες ευρέως διαδεδομένες ανακρίβειες που προβάλλονται συστηματικά στις μέρες μας και προκαλούν σύγχυση στην κοινή γνώμη.
Ανακρίβεια πρώτη. Η τεχνολογία των ηλ. υπολογιστών καθιστά απαγορευτική τη χρήση του πολυτονικού συστήματος. Λάθος! Οι τόνοι και τα πνεύματα μπορούν να χωρέσουν στα σύγχρονα πληκτρολόγια, ακριβώς όπως χωρούσαν παλαιότερα στις γραφομηχανές. Το γεγονός ότι η ελληνική εκδοχή πληκτρολογίου που χρησιμοποιούμε και που είναι μάλιστα διεθνώς κατοχυρωμένη από τον ΕΛΟΤ δεν περιέχει πνεύματα, οφείλεται στην πολιτική καθιερώσεως του μονοτονικού συστήματος εκ μέρους του ελληνικού κράτους και όχι στις δυνατότητες της τεχνολογίας, η οποία υποστηρίζει επιτυχώς πολύ συνθετότερα αλφάβητα, όπως το κινεζικό, το ιαπωνικό, το εβραϊκό και το αραβικό. Αλλωστε, αν οι υπολογιστές δεν υπεστήριζαν το πολυτονικό σύστημα, πώς εργάζονται οι μελετηταί των αρχαιοελληνικών κειμένων; Με πένα και κονδυλοφόρο ή με παπύρους;
Ανακρίβεια δεύτερη. Στην εποχή της πληροφορίας πρωτεύει η ενασχόληση με την τεχνολογία και δη την πληροφορική και όχι η εντρύφηση στις περιπλοκότητες της γλώσσας μας. Με άλλα λόγια ή θα μάθουμε καλά ελληνικά ή θα ξεχάσουμε τόνους και αρχαία και θα μάθουμε τεχνολογία. Μέγα λάθος, διότι η γλωσσική ανάπτυξη όχι μόνο δεν εμποδίζει την εξοικείωση με την τεχνολογία, αντιθέτως αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματική της αξιοποίηση. Τριακόσιες φραγκολεβαντίνικες λέξεις αρκούν για τα War Games και τις πλακίτσες του Internet, δεν αρκούν όμως για την επαγγελματική εφαρμογή του Internet, για περιπλόκους σχεδιασμούς μεγάλων έργων, μελέτες, προσφορές, συμβάσεις, διαπραγματεύσεις, προώθηση πωλήσεων, εξαγωγές. Ο μύθος του ημιαγράμματου, αλλά ταλαντούχου πιτσιρικά που γίνεται Μπιλ Γκέιτς προγραμματίζοντας ένα PC στο γκαράζ του σπιτιού του, είναι ένα καλό εφεύρημα του μάρκετινγκ. Στην πραγματικότητα, ο Μπιλ Γκέιτς μιλάει πολύ καλά τη γλώσσα του και διαθέτει μια εξαιρετικά δομημένη σκέψη, καθώς και μια αξιοσημείωτη ευρύτερη παιδεία. Οπως άλλωστε και οι περισσότεροι σημερινοί επιτυχημένοι Ελληνες επαγγελματίες τεχνολογικών τομέων που είναι απόφοιτοι απαιτητικών πρακτικών σχολείων με καλούς φιλολόγους που τους δίδαξαν, μεταξύ άλλων, και αρχαία. Επομένως, ας αφήσουμε στην άκρη την επιχειρηματολογία περί της εν ονόματι της τεχνολογίας αναγκαιότητας της γλωσσικής ένδειας και της εν γένει αμορφωσιάς μας. Αν θέλουμε να φτιάξουμε τεχνολογία, χρειαζόμαστε πριν απ· όλα συγκροτημένους και μορφωμένους ανθρώπους. Η γραμματική, το συντακτικό, οι τόνοι και τα αρχαία δεν μας εμποδίζουν να μάθουμε μαθηματικά και πληροφορική. Αντιθέτως, θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε σε βάθος τη γλώσσα μας και να ασκηθούμε στην αυτοπειθαρχία και τη συστηματική εργασία που απαιτεί και η ανάπτυξη της τεχνολογίας. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε έναντι της «προκλήσεως του Μάαστριχτ», να προτάξουμε μερικές ακόμα χιλιάδες ανέργους πτυχιούχους με γνώσεις Word και Internet και ικανότητες γραμματέως...
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Αμαρυλλίς Δεληγιάννη
| |