ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (30-11-99)
Παράδοξα ή παράλογα;	Το πρώτο πολιτικώς παράδοξο (για να μην πω παράλογο) προκύπτει από τις διαδικασίες τυ Συντάγματος για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας: Είναι οι πρόωρες εκλογές του Μαρτίου. Το παράδοξο αυτό το επέλεξε η Ν.Δ. και την ακολούθησαν τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς. Επέλεξαν το παράδοξο, εκείνο που ξεφεύγει από τη λογική συνέχεια, γιατί μετά τις ευρωεκλογές πίστεψαν ότι η επιλογή αυτή τούς συμφέρει κομματικά, ιδιαίτερα στη Ν.Δ. Το πρώτο και αποφασιστικό κριτήριο ήταν το συμφέρον του κόμματος και όχι το συμφέρον της χώρας! Για να διασκεδασθεί κάπως η χονδροειδής και προκλητική εντύπωση, εφευρέθηκε το πρόσχημα ότι «η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη για τη χώρα», το τελευταίο από τα οκτώ εξάμηνα της θητείας της! Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Γ. Ράλλης, προσπάθησαν να δείξουν τον ορθό και λογικό δρόμο. Πρώτο, το να χρησιμοποιούν τις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όχι για τον σκοπό για τον οποίο εθεσπίσθησαν, αλλά για άλλον, παραβιάζουν και το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος. Δεύτερο, το να καταψηφίζεις υποψήφιο που τον θεωρείς άριστο και προέρχεται από την παράταξή σου, υποσχόμενος μάλιστα ότι ενδεχομένως θα επαναφέρεις την υποψηφιότητά του στο μέλλον..., αυτό δεν είναι απλώς παράδοξο, είναι εμφανέστατα παράλογο. Δεν χρειάσθηκε να περάσει πολύς καιρός για να φανεί: Η αυξανόμενη δημοτικότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας και η επίσης αυξανόμενη αντιδημοτικότητα των προώρων εκλογών ανέκοψε τη φόρα της Ν.Δ. προς την εξουσία (και ξέρετε πόση σημασία έχει αυτό) και των μικρότερων κομμάτων προς ενίσχυση της δύναμής τους, την οποία πράγματι είχαν μετά τις ευρωεκλογές. Υπάρχει σαφής πλέον δυσαρμονία μεταξύ εκλογικού σώματος και κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, τουλάχιστον στο θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτή η δυσαρμονία, όπως είναι φυσικό, προκάλεσε ήδη τους πρώτους κρυφούς ή φανερούς (στην περίπτωση του Συνασπισμού) κλυδωνισμούς στο εσωτερικό των κομμάτων. Ηρθε η επίσκεψη του προέδρου Κλίντον και ο τραγελαφικός χειρισμός της από όλες τις κομματικές πλευρές. Την περιέσωσε η εμφανής υπεροχή εμπειρίας και, κυρίως, δύναμης, που έκανε τον «πλανητάρχη» να βλέπει με συγκατάβαση τους πολιτικούς μας, σαν... ζωηρά και άτακτα παιδιά! Παρά ταύτα, φαίνεται ότι κερδισμένη από αυτήν την υπόθεση βγήκε η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Σημίτης. Οι όροι τώρα αντιστράφηκαν (και για άλλους λόγους) και ενώ θα περίμενε κανείς ότι από αυτήν την αντιστροφή θα καταλάβαινε επιτέλους και η αντιπολίτευση ποιο είναι το δικό της συμφέρον και ποια τα συμφέροντα της χώρας, συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Ηρθε η σειρά του ΠΑΣΟΚ να πάρει τη σκυτάλη του πολιτικού παραλογισμού: Πρόωρες εκλογές ήθελε η αντιπολίτευση; Εμείς (το ΠΑΣΟΚ) τώρα θέλουμε... ακόμα πιο πρόωρες! Πάλι κυριαρχεί το κομματικό συμφέρον και όχι το συμφέρον της χώρας. Ολα τα φύλλα της περασμένης Κυριακής γράφουν για το ενδεχόμενο να αφαιρέσει το ΠΑΣΟΚ την πολιτική πρωτοβουλία από τη Ν.Δ. (λες και αυτό είναι το πρόβλημά μας!) και να προκηρύξει εκλογές εντός του Ιανουαρίου και μάλιστα εκλογές που (σκοπίμως;) θα άφηναν σε εκκρεμότητα τις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας! Αυτή η κομματική επιλογή δεν είναι μόνο παραλογισμός, αλλά καθαρός τυχοδιωκτισμός και δύσκολα μπορεί κανείς να πιστέψει ότι είναι επιλογή του σοβαρού και ψύχραιμου κ. Σημίτη. Λέγεται μάλιστα ότι θα ρίξουν στην πλάστιγγα και τα εξωτερικά μας θέματα, για πολλοστή φορά: Λέγεται και γράφεται ότι αν το ΠΑΣΟΚ επιστρέψει από το Ελσίνκι με το «veto στο χέρι»... κέρδισε τις εκλογές! Την εκδοχή αυτή άλλωστε την καλλιεργεί η ίδια η αντιπολίτευση η οποία, βιαστικά πάντοτε, θέτει το «veto» στην τουρκική υποψηφιότητα, ως όριο... του «πατριωτισμού» μας και των «εθνικών μας συμφερόντων»! Γιατί, λοιπόν, να μην αναγεννηθεί από την τέφρα του και... το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ! Η στήλη αποφεύγει τα πολιτικά θέματα. Υποκύπτει όμως στον πειρασμό της εξαιρετικής και παράδοξης πρωτοτυπίας, που χαρακτηρίζει την πολιτική συγκυρία... Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ