Θρήνοι Πηγές Κείμενα - Μαρτυρίες Οι Πρωταγωνιστές Από την Πόλη στην Ισταμπούλ Μετά την Άλωση Εάλω η Πόλις Η Κωνσταντινούπολη
Η Άλωση της Πόλης
 
Επιλογή πηγών για την Αλωση της Κωνσταντινούπολης   

  1. E.Cornet, Nicolo Barbaro, Giornale dell' assedio di Constantinopoli 1453, Βιέννη, 1856.
    Πρόκειται για τον Nicolo Barbaro, Βενετσιάνο, αυτόπτη μάρτυρα της Αλωσης τα Κωνσταντινούπολης, ο οποίος κατέγραψε με μεγάλη ακρίβεια τα γεγονότα.

  2. I. I. Sreznevskij, "Povest o Caregrade" [Αφήγηση για την Κωνσταντινούπολη], Ucenije zapiski vtorogo otdelenija Akademii Nauk [Πρακτικά του Β' συνεδρίου της Ακαδημίας επιστημών], 1. ΙΙΙ, Αγία Πετρούπολη, 1854.
    Πρόκειται για τη μαρτυρία του Nestor Iskander, ενός Ρώσου που έλαβε μέρος στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης με το μέρος των Οθωμανών Τούρκων.

  3. Historia Constantinopolitanae urbis a Mahumete II captae στη Patrologia Graeca, τομ. 159, σσ.923-944. Επίσης Ph. A.Dethier, Monumenta Hugariae Historica 21, 1, σσ.553-619 και σσ.621-663.
    Πρόκειται για τον Γενουάτη Λεονάρδο τον Χίο, τον αρχιεπίσκοπο Μυτιλήνης, ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας της Αλωσης και έστειλε επιστολή στον Πάπα Νικόλαο Ε' στην οποία εκθέτει τα γεγονότα της Αλωσης στα λατινικά και στα ιταλικά.

  4. V.Grecu, Critobuli Imbriotae, De rebus per annos 1451-1467 a Mechemete II gestis, Βουκουρέστι, 1963.
    Ο Μιχαήλ Κριτόβουλος ήταν γραμματέας του Μωάμεθ Β'. Εγραψε Ιστορία σε 5 βιβλία. Το έργο του αποσκοπούσε να προβάλει τον Μωάμεθ και το έργο του, γι αυτό και κρατά μεροληπτική αλλά παρόλα αυτά σχετικά αξιόπιστη στάση απέναντι στα γεγονότα της Αλωσης.

  5. V.Grecu, Ducas, Historia Turcobyzantina, Βουκουρέστι, 1958.
    Ο Δούκας έγραψε ιστορία σε 45 κεφάλαια, στα οποία εξιστορεί τα γεγονότα από το 1204 ως το 1462. Είναι η πιο αμερόληπτη και η ακριβέστερη πηγή για την Αλωση, αφού βασίστηκε στην προσωπική του μαρτυρία και σε προφορικές μαρτυρίες άλλων.

  6. V.Grecu, Georgius Sphrantzes, Τα καθ' εαυτόν 1401-1477, In anexa, Pseudo-Phrantzes: Macarii Meliseni, Chronicon 1258-1481, ss.149-591, Βουκουρέστι, 1966.
    Ο Γεώργιος Σφραντζής έγραψε Χρονικό σε δυο μορφές: Το χρονικό Minus (σε συνοπτική μορφή) και το χρονικό Majus (σε εκτεταμένη μορφή). Πρόκειται για αξιόπιστη πηγή για την Αλωση και τα γεγονότα πριν και μετά την Αλωση.

  7. E.Darko, Laonici Chalococandylae historiumdemonstrationes 1-2, Βουδαπέστη, 1922-1927 και στην Patrologia Graeca, τομ.159, σσ.13-556.
    Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης έγραψε την Απόδειξι ιστοριών. Αν και δεν ήταν παρών στην Αλωση της Κωνσταντινούπολης, ωστόσο αποτελεί σημαντική πηγή για τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου.

  8. Γ.Θ Ζώρας, Χρονικόν περί των Τούρκων Σουλτάνων (κατά Βαρβερινόν Ελληνικόν κώδικα 111), Αθήνα, 1958.
    Ο Βαρβερινός κώδικας είναι ανώνυμο χρονικό του 16ου αι., ακέφαλο και ελλιπές που διαπραγματεύεται τα γεγονότα των ετών 1373-1512. Είναι αξιόπιστη και ακριβής πηγή.

  9. I.Bekker, Historia politica et patriachica Constantinopoleos. Epirotica, Βόννη, 1849, σσ.3-77.
    Πρόκειται για ανώνυμο χρονικό που διαπραγματεύεται την ιστορία των ετών 1399-1578.

Ιστορικά έργα για την Αλωση   

  1. Georg Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, Αθήνα, 1981, εκδ. Στεφ. Βασιλόπουλος, τομ. 3, σσ.254-277.
  2. A.A. Vasiliev, Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Αθήνα, 19, εκδ. Μπεργαδή, τομ. 2, σσ. 803-820.
  3. Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ, Η Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Αθήνα, 1978, τομ.1, σσ.563-568.
  4. Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, τομ.
  5. E.Pears, The Destruction of the Greek Empire and the Story of the Capture of Constantinople by the Turks, Λονδίνο, 1903.
  6. E.Pears, "The Ottoman Turks to the Fall of Constantinople". Cambridge Medieval History IV (1923), 633-675.
  7. F. Badinger, Mehmed der Eroberer und seine Zeit, Μόναχο, 1953.
  8. Βυζάντιος Σκαρλάτος, Η Κωνσταντινούπολις, τομ.3, Αθήνα, 1851-1859.
  9. Γιάννης Κορδάτος, Τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, Αθήνα, 1931.