Για τον πατέρα της μιλά στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η γεωπόνος Καίτη Τσαρουχά:"Το πρωί της 21ης προς 22α Απριλίου κάποιο φιλικό πρόσωπο επικοινώνησε μαζί του και του είπε ότι είδε ασυνήθιστες κινήσεις περί το Διοικητήριο. Αμέσως υποπτεύθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά, έφυγε από το σπίτι και"φιλοξενήθηκε"στο σπίτι κάποιων γνωστών για πολύ λίγες μέρες. Οταν έφυγε ο πατέρας μου με ειδοποίησε ότι πήγαν να τον συλλάβουν. Την στιγμή που ο πατέρας μου έβγαινε από την πόρτα του σπιτιού που τον φιλοξενούσαν άκουσε να ανεβαίνουν κάποιοι. Κρύφτηκε πίσω από το ασανσέρ και μόλις μπήκαν αυτοί μέσα αυτός ανέβηκε πάνω στην ταράτσα και εν συνεχεία έφυγε και από αυτό το σπίτι".
Από τις πρώτες μέρες στην Αντίσταση
Τις αμέσως επόμενες ημέρες ο Γιώργος Τσαρουχάς είχε επικοινωνία με τους άλλους συντρόφους του οι οποίοι είχαν διαφύγει τη σύλληψη και ήταν κρυμμένοι σε διάφορα μέρη. Αμέσως στήσανε την πρώτη οργάνωση της Θεσσαλονίκης."Τις πρώτες μέρες είχανε βάλει στα σκαριά μία οργάνωση αντίστασης κατά της χούντας η οποία ξεκίνησε φυσικά με λίγα μέσα και πολύ δειλά. Στο μεταξύ, όσοι αριστεροί μέλη και στελέχη της ΕΔΑ και του ΚΚΕ τότε πριν τη δικτατορία είχανε διαφύγει τη σύλληψη, άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους και ιδρύσανε την οργάνωση"Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο", το ΠΑΜ Θεσσαλονίκης, της οποίας επικεφαλής είχε τεθεί ο πατέρας μου με τα μέσα και τα δεδομένα της εποχής.
Με πολύ φαντασία και ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους, οργάνωναν διάφορες αντιστασιακές εκδηλώσεις, όπως τη διακοπή ρεύματος στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, τις φυλλάδες, τις προκηρύξεις, τα συνθήματα, και τα μηνύματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βασικά επιδιώκανε να εμψυχώσουνε όσο κόσμο μπορούσανε, να έχουνε επικοινωνία και επαφή σε προσωπικό επίπεδο. Από κει και πέρα με όποια μέσα διαθέτανε οργάνωναν την αντίσταση κατά της δικτατορίας".
Η δολοφονία του Χαλκίδη
Τον Σεπτέμβριο του 1967 δολοφονείται ο Χαλκίδης που μαζί με τον Μπάρα είχαν βάλει στη κολόνα της ΔΕΗ τους δυναμίτες και βύθισαν, έστω και για λίγα λεπτά, στο σκοτάδι τα εγκαίνια της Εκθεσης."Ο Γιάννης ο Χαλκίδης ήταν ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Ηταν ένα από τους νεολαίους τους Λαμπράκηδες της Επταλόφου και είχα άμεση σχέση και επικοινωνία μαζί του καθώς καθοδηγούσα την Επτάλοφο για ένα χρονικό διάστημα. Καταλαβαίναμε ότι ο κλοιός σφίγγει και ότι δεν είναι διατεθειμένοι να περάσουνε αναίμακτα. Δηλαδή όταν τα πράγματα δυσκόλευαν πολύ ήταν αποφασισμένοι να χτυπήσουν και στο ψαχνό. Το έδειχνε το κυνηγητό γιατί ξέρετε εμείς τότε είχαμε μία διασύνδεση μεταξύ μας και τα μαθαίναμε αμέσως τα νέα, δεν περιμέναμε να τα πούνε κάποια ραδιόφωνα. Ολη η επιχείρηση αυτή είχε γίνει για να συλληφθούνε τα παλικάρια εκείνα. Ηταν ο Πανδής ο Γρηγόρης, ήταν ο Νάντης ο Χατζηγιάννης δεν ήταν δηλαδή μόνο ο Γιάννης. Ο Γιάννης ο Χαλκίδης ήταν αυτός που πήδηξε από το παράθυρο και πυροβολήθηκε εν ψυχρώ. Μετά από αυτό δεν σταμάτησε η δράση της οργάνωσης αντίθετα όλο και διευρύνονταν"συνεχίζει η Καίτη Τσαρουχά.
Φωτογραφίες δείχνουν τα σημάδια των βασανιστηρίων που σκότωσαν το Τσαρουχά
Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Χαλκίδη ο Γιώργος Τσαρουχάς, μετά από απόφαση του ΠΑΜ να ζητήσει μία ενωτική Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ η οποία να μπορέσει να συμβάλει στον αγώνα κατά της δικτατορίας, ξεκινά για την πρωτεύουσα όπου θα συναντούσε τους άλλους από το κλιμάκιο της Αθήνας. Στα διόδια της Λεπτοκαριάς συλλαμβάνεται.
"Ο οδηγός του αυτοκινήτου με το οποίο κατέβαινε ο πατέρας μου ήταν κάποιος Μελέτης, δε ζει σήμερα, και συνεπιβάτης ήταν ο Βασίλης ο Μάστορας ο οποίος κατέβαινε για λόγους ιατρικούς κάτω στην Αθήνα. Από τις αφηγήσεις του Βασίλη του Μάστορα και από όλα αυτά τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από την δίκη από τα δημοσιεύματα κλπ έχω σχηματίσει την εξής άποψη: Συλλάβανε τον πατέρα μου στα διόδια της Λεπτοκαριάς, οδηγήθηκε με συνοδεία στο Γ' Σώμα Στρατού, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και υπέστη διάφορα βασανιστήρια. Τα φανταζόμασταν εμείς, όμως από ένα φιλμ που βρήκε σε θυρίδα της Σήμανσης ο τότε ανακριτής της υπόθεσης ο κ Ηλιάδης και το εμφάνισε υπάρχουνε φωτογραφίες οι οποίες δείχνουν την κακοποίηση του πατέρα μου. Τα μαστιγώματα στις πλάτες, το κάτω μέρος των ποδιών του είναι πρησμένα και μελανά, χτυπήματα πολύ ισχυρά στο εσωτερικό των μηρών και έχει και μία διόγκωση των όρχεων. Διάφοροι γιατροί που είδαν τις φωτογραφίες συμπεράνανε ότι αυτά τα χτυπήματα, τα τελευταία δηλαδή στο εσωτερικό των μηρών, θα πρέπει να ήταν και τα μοιραία. Δηλαδή πέθανε ακριβώς επάνω στα βασανιστήρια. Ξεψύχησε ξημερώνοντας 9 Μαΐου του 1968. Εμείς από την πρώτη στιγμή δηλαδή χωρίς να τον έχουμε δει ήμασταν σίγουροι ότι δεν πέθανε από την καρδιά του ο πατέρας μου γιατί ο πατέρας μου είχε υποστεί κάποια εμφράγματα πριν από μερικά χρόνια. Οταν κάποιος άνθρωπος έχει την ψυχή τη σκέψη και που κινείται σκέπτεται οργανώνει συντονίζει δεν είναι απ' τα παιδάκια που μόλις δει αστυνομικούς παθαίνουνε συγκοπή καρδίας"συνεχίζει την αφήγηση.
Αρνήθηκαν να δώσουν αντίγραφο της ιατροδικαστικής έκθεσης
Η ιατροδικαστική έκθεση έγραφε ότι ο Γεώργιος Τσαρουχάς απεβίωσε από έμφραγμα μυοκαρδίου. Τα γεγονότα ζωντανεύουν μέσα από την αφήγηση της Καίτης Τσαρουχά:"Κάποια στιγμή όταν τον κλείσανε στο νεκροστάσιο της Ευαγγελίστριας, γιατί από το νεκροτομείο τον πήραν άρον άρον, μας αφήσανε και μπήκαμε μέσα στην Ευαγγελίστρια που ήταν ζωσμένη από αστυνομικούς. Το φέρετρο ήταν μέσα στο παρεκκλήσι που έχει εκεί. Ηταν ανοιχτό, δε μας αφήνανε να πάμε υπήρχαν σκοποί. Αρχίσαμε να φωνάζουμε εκεί, διαμαρτυρόμασταν. Κάποια στιγμή λέει ο σκοπός"τι φωνάζετε περάστε να τον δείτε". Με το"περάστε να τον δείτε"μπαίνουμε μέσα. Είδαμε ότι είχε αυτούς τους μώλωπες στο πρόσωπο που φαίνονταν και πάρα πολύ χαρακτηριστικά και στις φωτογραφίες. Δεν προλάβαμε τίποτα άλλο να δούμε. Μας βγάλανε έξω, έγινε μία ταφή κακήν κακώς έξω από τα καθιερωμένα τα θρησκευτικά. Την άλλη μέρα εγώ πήγα στον Νόνα, που ήταν ο ιατροδικαστής, και ζήτησα αντίγραφο της ιατροδικαστικής έκθεσης. Και μου είπε ο Νόνας"Τι νομίζεις ότι δεν μπορούσα να το πάρω αυτό το χαρτί που είχε καταπιεί με πλύση στομάχου ; (σσ ο Τσαρουχάς είχε καταπιεί ένα χαρτί τον ώρα που τον συλλάβανε ένα σημείωμα που μετέφερε στην ηγεσία του ΚΚΕ στην Αθήνα) Πέθανε από την καρδιά του ο πατέρας σου. Μετά μας πήρανε σβάρνα τα γεγονότα και κάναμε τη μήνυση όταν πιά είχαν ψηφιστεί οι σχετικοί νόμοι οι οποίοι δεν παραγράφουν όλα τα αδικήματα, δυστυχώς όμως δεν είχαν προβλέψει να μην παραγράφονται και τα αδικήματα της ψευδορκίας".
"Κανείς μα κανείς δεν πλήρωσε γι αυτή την υπόθεση"
"Οταν φτάσαμε στις διάφορες δίκες"συνεχίζει η Καίτη Τσαρουχά,"στην αρχή κατηγορούμενοι ήταν οι συνοδοί και αυτοί που τον παραλάβανε απ' την Λεπτοκαριά και τον πήγαν στο Γ' Σώμα Στρατού και αυτοί που τον παραδώσανε, οι κατώτεροι αστυνομικοί και ΕΣΑτζήδες. Επειδή στην πορεία φάνηκε ότι αυτός δεν πέθανε από την καρδιά του, και μάρτυρες ήταν οι φωτογραφίες, αυτοί όλοι παραπέμπονταν κατηγορούμενοι με το αδίκημα της ψευδορκίας. Αλλά όμως αυτό το αδίκημα είχε παραγραφεί, δεν είχε προβλεφτεί να μην ισχύουν γι αυτό το αδίκημα τα χρονικά περιθώρια που δίνει ο νόμος. Ολοι οι ΕΣΑτζήδες και οι αστυνομικοί της ασφάλειας ήταν εξαρτημένοι από το καθεστώς και το δικτατορικό και το μεταδικτατορικό, εν πάση περιπτώσει από όλο αυτό το στρατιωτικό καθεστώς και το αστυνομικό κράτος, και δε θα βγαίνανε να πούνε ότι ο Αναστασιάδης ή ο Καραμπέρης προσωπικά τον χτύπησε και τον σκότωσε. Αυτοί όλοι δεν ξέρανε! Ολοι είχαν ακούσει, όλοι είχανε δει και δυστυχώς φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα, το οικτρό κατά τη γνώμη μου, συνειδητά να παίρνεται μία ζωή μόνο και μόνο γιατί ήτανε σκληρός πολιτικός αντίπαλος και ουσιαστικά κανένας να μην πληρώνει γι αυτό. Ο Καραμπέρης είναι φυλακή, είχε φάει δέκα χρόνια περίπου για τον πατέρα μου. Ηδη ήτανε προφυλακισμένος τόσα χρόνια και αν δεν ήταν πρωταίτιος της χούντας θα κυκλοφορούσε. Ο Αναστασιάδης σαν ηθικός αυτουργός δεν ήτανε και.. Τελικά κανείς μα κανείς δεν πλήρωσε γι αυτήν την υπόθεση".