Βασιλεύς των Ελλήνων από το 1913 έως το 1917 και από το 1920 έως το 1922. Πρωτότοκος γιος του Γεωργίου του Α' βασιλέα των Ελλήνων γεννήθηκε το 1868 στην Αθήνα. Παντρεύτηκε το 1889 τη Σοφία Χοεντσόλλερν, αδελφή του Γερμανού αυτοκράτορα, Γουλλιέλμου του Β', με αποτέλεσμα να γίνει ένθερμος οπαδός της γερμανικής πολιτικής στα Βαλκάνια. Απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό. Αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού στον ατυχή πόλεμο του 1897 και στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Οι στρατιωτικές επιτυχίες των βαλκανικών πολέμων τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή σε ευρύτατα στρώματα του ελληνικού λαού. Αναγορεύθηκε βασιλεύς των Ελλήνων τον Μάρτιο του 1913, ύστερα από τη δολοφονία του πατέρα του στη Θεσσαλονίκη. Λόγω της γερμανοφιλίας του και της εμμονής του να καθορίζει αυτός και όχι η εκλεγμένη κυβέρνηση την εξωτερική πολιτική της χώρας, ήλθε σε ανοιχτή σύγκρουση το 1915 με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο ίδιος ήταν οπαδός της γερμανόφιλης ουδετερότητας, ενώ ο δεύτερος ήθελε να βάλει την Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των δυνάμεων της Αντάντ. Το αποτέλεσμα ήταν να χωριστεί η Ελλάδα σε δύο κράτη και να διχαστεί ο ελληνικός λαός. Με παρέμβαση των Αγγλογάλλων, ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1917 από τον ελληνικό θρόνο υπέρ του δευτερότοκου γιου του Αλέξανδρου και εγκατέλειψε τη χώρα. Επανήλθε τον Δεκέμβριο του 1920 ύστερα από νόθο δημοψήφισμα που διενήργησε η φιλοβασιλική κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη. Μετά τη Μικρασιατική Εκστρατεία αναγκάστηκε να παραιτηθεί εκ νέου από τον ελληνικό θρόνο τον Σεπτέμβριο του 1922, αναχώρησε στο εξωτερικό και πέθανε ξαφνικά στο Παλέρμο της Ιταλίας τον Δεκέμβριο του 1923.