Καταγόμενος από το Βογατσικό της Καστοριάς, γιος του Στεφάνου Δραγούμη, γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και το 1899 μπήκε στο διπλωματικό σώμα.

Το 1902, ως Γενικός Γραμματέας του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου, οργάνωσε την "Εθνική Άμυνα" και αλυσίδα επιτροπών σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας. Εθελοντής στους Βαλκανικούς πολέμους, ύψωσε την ελληνική σημαία στο προξενείο Θεσσαλονίκης την 26η Οκτωβρίου του 1912.

Θύμα των πολιτικών παθών κατά τον εθνικό διχασμό, δολοφονήθηκε στην Αθήνα, τον Αύγουστο του 1920. Αξιόλογο υπήρξε και το συγγραφικό του έργο.