Ρήγας Βελεστινλής
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
 
  1. Για τις παρεξηγήσεις και λανθασμένες απόψεις γύρω από το όνομα και την καταγωγή του Ρήγα βλ. τη συστηματική παρουσίαση του θέματος από τον Δημήτρη Απ. Καραμπερόπουλο, Όνομα και καταγωγή του ρήγα Βελεστινλή (Επιστημονική Εταιρεία Μελέτης "Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα"), Αθήνα-Βελεστίνο 1997.
  2. Όλοι οι βιογράφοι και μελετητές του Ρήγα επαναλαμβάνουν σχεδόν πανομοιότυπες πληροφορίες αναφορικά με τα πρώτα νεανικά του χρόνια και υπογραμμίζουν την αδυναμία να συγκροτήσουν μια έγκυρη βιογραφία του, τουλάχιστον ως προς τα πρώτα τριάντα περίπου χρόνια της ζωής του. Βλ. ενδεικτικά Χριστοφόρου Περραβού, Σύντομος βιογραφία του Ρήγα Φεραίου, αθήνα 1860 [ανατύπωση: (Μπάυρον), Αθήνα 1971]. Λ.Ι.Βρανούση, Εισαγωγή στον τ. "Ρήγας", Βασική βιβλιοθήκη 10, Αθήνα (1954). Λ.Ι. Βρανουση, Ρήγας Βελεστινλής (Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων), Αθήνα 1957 [εκδ. Δευτέρα επηυξημένη, (Σ.Π.Δ.Ω.Β), Αθήνα 1963]. Γενικά περί Ρήγα βλ. Απ. Β. Δασκαλάκη, Μελέται περί Ρήγα Βελεστινλή,Αθήνα 1964. Κ.Θ. Δημαρά, ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, (Ίκαρος), Αθήνα 61975, σ. 166-175. C.M. Woodhouse, ρήγας Βελεστινλής. Ο πρωτομάρτυρας της ελληνικής επανάστασης (Παπαδήμα), Αθήνα 1997.
  3. Βλ. Σπυρίδωνος Π. Λάμπρου, Αποκαλύψεις περί του μαρτυρίου του Ρήγα, (εκ του τυπογραφείου της Εστίας), Αθήνα 1892, [ανατύπωση: Καραβία ΒΙΜ 153, σ. 17].
  4. Βλ. Ν. Πολίτου, "Η νεότης του Ρήγα", 19, 470 Εστία (1.1.1885) 13-16.
  5. Κατά την άποψη του ανωνύμου συγγραφέα της Ελληνικής Νομαρχίας, επιμ. Γ. Βαλέτα, Αθήνα 1949, σ. 83: "εξ αρχής επιχειρίσθη... το εμπορικόν εμπάγγελμα". Βλ. και Ρήγας "Σχολείων των ντελικάτων εραστών, επιμ. Π.Σ. Πίστας (ΝΕΒ, Ερμής), Αθήνα 1971, σ.ιζ'.
  6. Βλ. Χριστοφόρου Περραιβού, Σύντομος βιογραφία..., ό.π., σ.5.
  7. Ό.π., σ.6-11.
  8. Πρόκειται πιθανότατα για τον Χριστόδουλο Κιρλιάνο, τοπικό άρχοντα της Ουγροβλαχίας, ελληνικής καταγωγής, ο οποίος έλαβε τον τίτλο του βαρώνου για τις υπηρεσίες που προσέφερε στον αυτοκράτορα της Αυστρίας. Βλ. Λ.Ι. Βρανούση, Ρήγας Βελεστινλής, ό.π., σ.28.
  9. Την ίδια χρονιά, στις 31 Δεκεμβρίου, τυπώθηκε σ' αυτό το τυπογραφείο, του Baumseister και κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της η Εφημερίς που εξέδωσαν οι αδελφοί Μαρκίδες Πούλιου.
  10. Πρώτος ο Ι.Α. Θωμόπουλος ταύτισε τα διηγήματα αυτά στο άρθρο του "Το πρότυπο του Σχολείου των ντελικάτων εραστών", Νέα Εστία 48 (1950), 1028-1038. Βλ. και Ρήγας, Σχολείον(...), επιμ. Π.Σ. Πίστας, ό.π., σ.κδ-λς.
  11. Για τα στιχουργήματα αυτά βλ. Π.Σ. Πίστας, "Η πατρότητα των στιχουργημάτων του Σχολείου των ντελικάτων εραστών", Ελληνικά 20 (1967) 393-412. Ρήγας, Σχολείον(...), επιμ. Π.Σ. Πίστας, ό.π., σ.λς-λη. Μισμαγιά. Ανθολόγιο φαναριώτικης ποίησης, επιμ. Άντεια Φραντζή (Βιβλιοπωλείον της "Εστίας"), Αθήνα 1993, σ. 28.
  12. Βλ. Λ.Ι. Βρανούση, Ρήγας Βελεστινλής, ό.π., σ.36-37.
  13. Βλ. Ρήγας, Σχολείον(...), επιμ. Π.Σ. Πίστας, ό.π., σ.νθ.
  14. Βλ. Λ.Ι. Βρανούσης, Ρήγας Βελεστινλής, ό.π., σ.43-44
  15. Ό.π., σ.56-57.
  16. Ό.π., σ.58.
  17. Βλ. Δ. Σπάθη, Ο Διαφωτισμός και το νεοελληνικό θέατρο, (University Studio Press), Θεσσαλονίκη 1986, σ.79
  18. Ο 2ος και 3ος τόμος είχαν, επίσης, μεταφραστεί από τον Γ. Σακελλάριο αλλά δεν πρόλαβαν να τυπωθούν.
  19. Βλ. Απ. Β. Δασκαλάκη, τα εθνεγερτικά τραγούδια του Ρήγα Βελεστινλή, Αθήνα 1977.
  20. Βλ. αναλυτικά Λ.Ι. Βρανούση, Ο "Πατριωτικός Ύμνος" του Ρήγα και η ελληνική "Καρμανιόλα", Αθήνα 1960.
  21. Βλ. Λ.Ι. Βρανούση, Ρήγας Βελεστινλής, ό.π., σ.63 και 72-73.
  22. Η ύπαρξη αυτής της επιστολής επιβεβαιώνεται από τα αυστριακά αρχεία, αν και λανθάνει.
  23. Βλ. ανατύπωση: Ρήγα Φεραίου. Η Ελληνική Δημοκρατία (Πυθία), Αθήνα, 1971.
  24. Για αναλυτική σύγκριση με το Σύνταγμα της Γαλλικής Επανάστασης βλ. Απ. Β. Δασκαλάκη, Το πολίτευμα του Ρήγα Βελεστινλή (Βαγιονάκη), Αθήνα 1976.
  25. Σπ.Π.Λάμπρου, Αποκαλύψεις περί του μαρτυρίου του Ρήγα, ό.π., σ.98.
 
Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων